Wie ben je en wat drijft je?
Diny Janzweerd, medeoprichter van BGL en sinds 2013 met vervroegd pensioen gegaan en nu woonachtig in Spanje. Daar houd ik me onder meer bezig met het opvangen en plaatsen van zwerfhonden in Nederland. Dat zijn praktische dingen.
Ik ben ook iemand die altijd op zoek is naar betekenisgeving voor mijzelf, ook nu in Spanje. Ik wil graag iets betekenen voor anderen. Dat drijft mij en maakt me ook wel eens gek. Ik neem veel te veel op mijn hals, soms zo veel dat ik op het laatst door de bomen het bos niet meer zie. Ik heb altijd ideeën, ben ergens enthousiast over en dan zijn er altijd mensen die met je mee gaan. Dan gebeurt er van alles en moet er ineens van alles en daar heb ik dan nog niet zo goed over nagedacht. Ik wil eigenlijk alleen maar een gedachtegang uitzetten en hoop dan dat er mensen zijn die er handen en voeten aan willen geven. Anders rolt zo’n idee alleen maar en rolt het weg. Ik ben zelf niet precies genoeg om het uit te werken. Daar gaat het me ook eigenlijk niet om.
Bij BGL en in het uitoefenen van het vak van therapeut, coach of trainer vond ik het vooral belangrijk je hart op de goede plaats te hebben, oprecht geïnteresseerd te zijn in mensen. Dat je bereid bent steeds op zoek te gaan naar verbinding. Ik heb dan ook het stellige geloof dat als je erin slaagt die verbinding te maken, je samen meer hebt dan ieder apart. Dan is er een plus bijgekomen die weer verder vormgegeven kan worden door anderen.
Het leggen van verbinding is ook de drijvende kracht geweest achter de ontwikkeling van BGL. We hadden echt iets anders te bieden en hebben altijd bezielde mensen gevonden die ons gedachtegoed verder hebben willen vormgeven en uitdragen. Naarmate we groter werden, moesten we meer loslaten. Hetgeen waar we voor stonden bleef in basis gelijk, maar werd door de invloed van nieuwe trainers op een andere manier ingevuld. Dat was soms lastig, maar tegelijkertijd werd daarin ook de diversiteit en de kwaliteit van onze trainers zichtbaar.
Toch had de groei tot gevolg dat een grotere groep mensen werd geraakt. Als ik bijvoorbeeld kijk naar al die studenten van de opleiding Kinder- en Jeugdtherapie, dat zijn er honderden, dan zijn dat mensen die na het volgen van de opleiding nog meer voor een kind hebben kunnen betekenen dan daarvoor en daar ben ik trots op.
Wat is je het meest bijgebleven uit je periode bij BGL?
Zo terugkijkend kan ik zeggen dat wat ik gedaan heb binnen mijn bedrijf, altijd met veel plezier heb gedaan. Het sloot aan bij wat ik belangrijk vond in het leven. Het is iets levensvervullend geworden.
De laatste paar jaren zat ik voor mijn gevoel wel te veel in een managementpositie die ertoe leidde dat ik te weinig kon bezig zijn met dingen waar ik blij van werd, zoals daadwerkelijk contacten met studenten en trainers. Ik doel dan op het uitwerken van al die accreditaties, het geneuzel over naamgeving, die aandacht voor details, waarop je vervolgens werd afgerekend. Het ging niet meer over “ik heb een idee, ik reik het je aan en laten we eens onderzoeken hoe we hier iets van kunnen maken dat er echt toe doet”.
Wat heeft je verrast?
Ik ben blij verrast dat ik altijd ruimte kreeg om mijn ideeën uit te dragen.
Wat me ook verraste was dat ik elke keer als ik een idee had waarmee ik aan de slag wilde, er:
a. altijd enthousiaste collega’s waren die er mee aan de slag wilden en
b. ik mij realiseerde dat niet alle ideeën uitgevoerd konden worden, al was het alleen al om financiële redenen.
Aan wie denk je nog regelmatig terug?
Altijd aan Bert (Nieborg). Hij was een van de grondleggers van BGL en ook mijn echtgenoot voor 18 jaar. Ik heb vaak gedacht “wat zou hij hiervan vinden”
En natuurlijk aan oudgedienden als Ronald (Mol), Rien (Bakker), Ellen (de Jong) en Louis (Crijns). En ook aan Peter Klaver en Angela (Weesie). En aan jou (Petra Janzweerd) aan wat we samen gebouwd hebben, de verrassing van anderen dat we een familiebedrijf hadden. En aan mensen van iets later Tonja (Koudijs) en Margot (Maessen). Peter (Verkleij) mijn huidige echtgenoot die heeft geholpen ons gedachtegoed bij een veel groter publiek onder de aandacht te brengen.
Hoewel ik ook later prima heb samengewerkt met anderen, heb ik met deze mensen van het eerste uur altijd een andere relatie gehad. We zijn als het ware samen door het stof gegaan om BGL vorm te geven.
Wat zijn de belangrijkste dingen die je hebt geleerd?
Alles over mezelf. Ik heb zelf veel opleidingen bij en buiten BGL kunnen volgen. Heb veel kunnen sparren met mensen over mijn ideeën en dat leidde altijd tot reflectie op en ontwikkeling van mezelf.
Ik ben daar zekerder van geworden. Dat ik niet altijd aan verwachtingen van anderen hoef te voldoen. Niets veranderlijker dan een context en een mens. Jezelf zijn is niet altijd dezelfde zijn. Het is ook niet verkeerd als je geraakt bent en dat je dat uit. Vroeger was ik gereserveerder en hield ik meer dingen voor mezelf.
Wie gun jij ook een leerervaring bij BGL?
Heel veel mensen. Ik denk dat als je een opleiding doet zoals wij die hebben samengesteld, het je zoveel oplevert, vooral ook omdat je het kunt hebben over wie je bent en wat je belangrijk vindt. Zoveel mensen die ik nu in Spanje heb ontmoet, worstelen met schuldgevoelens naar het thuisfront: “Ik zit nu hier en kan je in Nederland niet bijstaan”. Mensen die nog met onverwerkte stukken uit het verleden worstelen. En ook mensen die naar Spanje zijn gegaan omdat ze het in Nederland niet redden. Als zij een opleiding konden volgen, zouden ze hun kwaliteiten beter kunnen benutten. Nu zijn ze veelal niet gefocust en versnipperd bezig. Vaak ook zijn ze met dingen bezig die ze niet leuk vinden en is geld moeten verdienen hun drijfveer. Wat ze doen wordt vaak niets omdat er niets van henzelf inzit. Ze worden daar ongelukkig van.
Ik ben zelf heel gelukkig in Spanje. Ik doe daar wat ik hier ook deed. Wat anders is, is dat ik hier met heel ander soort mensen contact heb. Omdat we een bedrijf hadden, zochten mensen ons op, maar nu ben ik zelf actief contacten gaan leggen, wat andersoortige contacten heeft opgeleverd. Ook ben ik hier nu vrijer, voel ik me minder verplicht om dingen te doen. Ik moet niets en mag en kan veel.
Wat zijn je toekomstige ambities?
Ik ben een overweging aan het maken over wat ik wil. Wat ik nu aan het doen ben met de zwerfhonden, is alweer te groot gegroeid. Eigenlijk was het mijn intentie om praktisch bezig te zijn met het leggen van verbindingen: daar is een probleem en daar is een kans. Wat ik merk is dat ik steeds meer administratieve werkzaamheden op mijn bordje krijg. Ik heb er een dagtaak aan, waardoor er weinig tijd voor andere dingen overblijft. Ik wil niet plotseling de manager van de dogrescue van de Costa del Sol zijn. Echter, als ik mijn werkzaamheden inperk en me richt op één project vind ik dat we kansen laten liggen. Ik heb de capaciteit om overstijgend te kijken en ik zie mogelijkheden tot samenwerking tussen verschillende zwerfhondenprojecten. Nu wordt de energie teveel binnenskamers gehouden, brandt het vuur heel heet en moet je de ramen openzetten, terwijl als de vlammen doorgegeven zouden worden, iedereen er behaaglijk bij kan zitten. Zo mijmerend vind ik die netwerkactiviteiten wel heel vervullend. De bijbehorende administratie blijf ik lastig vinden. Wellicht is er een vrijwilliger die deze werkzaamheden met veel plezier en kundigheid op zich wil nemen.
Welke wijsheid zou je ons willen meegeven?
Een soort basismotto: blijf focussen op mogelijkheden en raak niet verstrikt in de nieten en negativiteit. Wat kan er allemaal en vind je leuk om te doen? Denk in en zoek naar oplossingen.
Door Petra Janzweerd