Waarom ben je ooit coach of therapeut geworden?
Wilga Janssen: “Na de sociale academie ging ik in een buurthuis werken. Dat was echter niet een werkomgeving die bij me paste. De volgende werkgever (Randstad) paste veel beter: bijdragen aan het leven van mensen maar ook dynamiek, afwisseling en concrete resultaten. Vanuit het uitzendbureau ging ik naar het opleidingsinstituut en het werken als trainer paste naadloos bij mij. Vanuit het trainingswerk kwamen ‘als vanzelf’ coaching vragen voort. En toen ik niet meer hele dagen wilde trainen heb ik me toegelegd op het coachen. Via een goede vriendin kwam ik in contact met een re-integratiebureau waar ik al weer zeven jaar voor werk. Dat ik vanaf ’91 als ZZP’er werk, heeft enorm geholpen omdat je zelf beslist waar je ja en nee tegen zegt. Ik heb ook vaak ja gezegd tegen dingen die graag wilde doen maar waar ik nog helemaal niet zo ervaren in was. Dat kostte dan vaak veel energie en tijd maar heeft me ook veel gebracht.”
“Wie ik als persoon ben, hoe ik werk maakt dat sommige vragen wel en andere niet aan mij gesteld worden. Ik wil een ander graag vooruit helpen dus ze laten groeien en bloeien. En ik wil de wereld graag mooier/vriendelijker/verdraagzamer maken. En ik wil weten hoe iets zit, waarom iets is zoals het is. Ik vind mensen en menselijke systemen super interessant. Het houdt me altijd bezig. Ik kijk altijd door die bril naar mijn omgeving.”
Wat doe je precies als coach of therapeut?
Wilga: “Ik werk als loopbaancoach voor 50+ ers. Hoe ouder je wordt, hoe meer je afgeschreven wordt op de arbeidsmarkt en ik wil graag een steentje bijdragen om dat te voorkomen.”
“Verder werk ik als re-integratiecoach vooral voor het UWV. De mensen die ik begeleid hebben altijd een afstand tot de arbeidsmarkt, zoals dat zo netjes heet. Ze zijn in elk geval niet het schaap met de 20 poten. Ik wil graag een steentje bijdragen aan een inclusieve samenleving en weer aan het werk kunnen, helpt daarbij.”
“In de re-integratiecoaching begeleid ik ook mensen die last hebben van rouwklachten omdat ze hun baan kwijt zijn geraakt. Als je dat maar niet kunt accepteren, je blijft verzetten, bezig blijft met wat je kwijt bent geraakt, kun je niet verder. Hen coach ik aan de hand van een begeleidingsprogramma van Janske van Eersel. Zij is gepromoveerd op werkverlies en de vastlopende rouw die sommige mensen daardoor ervaren.”
Wat vind je het mooist aan je vak?
Wilga: “Dat je mensen ziet groeien en opbloeien. Dat mensen stevig in hun schoenen staan, meer veerkracht hebben en een passende baan vinden.”
Wat betekent geluk voor jou?
Wilga: “Klein geluk zit in de mooie momenten die er elke dag zijn. Klein genieten van de zon, het kopje koffie enz. Klein geluk als een coachee een stapje vooruit gaat en daar glunderend over vertelt.”
“Groot geluk is er af en toe als een traject meer dan succesvol is. Als er in mijn eigen gezin iets meer goed gaat.”
Kun je een voorbeeld geven van een bijzonder traject dat je bij is gebleven?
Wilga: “Re-integratie:
• Omscholingstrajecten die tot superresultaten leiden (van 5 jaar WIA naar buschauffeur; van veger in het warehouse naar controleur brandblusmelders; van 10 jaar thuis zijn naar instructeur op een school).
• Mensen die tegen hun eigen verwachtingen in weer aan het werk gaan en dat dat goed gaat (na lang WIA aan de slag in de thuiszorg; na een vervelend ontslag een super leuke administratieve baan vinden op een plek waar ze blij met je zijn).
• Een jonge vrouw die het niet lukte in corona-tijd om haar afstudeerscriptie af te krijgen en waar dat met mijn hulp wel lukte.“
“Loopbaancoaching
• Mensen die een beter passende baan vinden en er blij mee zijn.
• Mensen die leren om hun werk slimmer/handiger te organiseren zodat ze er niet meer in verzuipen.
• Mensen die leren om assertiever te zijn, lastige situaties aan te gaan.”